Tentoonstelling: He dissapeared into complete silence

Bladzijde uit ' He disappeared into complete silence' door Louis Bourgeois

Laatst bedacht ik mij dat het hoog tijd werd om weer eens iets ‘cultureel verantwoord’s‘ te doen. Dit was voor mij namelijk al veels te lang geleden, ik kon me de laatste keer zelfs bijna niet meer herinneren. Festivals als poppodium Haarlem vallen in mijn woordenboek niet onder ‘cultureel verantwoord’. Waarbij ik meteen het misverstand uit de lucht wil helpen dat ik dit niet ‘cultureel’ zou vinden, dat vind ik namelijk wel. Alleen bij ‘cultureel verantwoord’ kan ik alleen maar denken aan culturele uitjes met een ietwat stoffig imago zoals het bezoeken van musea en tentoonstellingen. Genoeg gebrabbel, op naar de kern. Ik ben dus na een korte zoektocht op het internet terechtgekomen bij de tentoonstelling ‘He dissapeared into a complete silence’ in de Hallen Haarlem.

De reden dat ik voor deze tentoonstelling koos was het feit dat ik, na het bezoeken van de website, géén flauw idee had wat ik kon verwachten. Het enige wat ik begreep was dat de tentoonstelling gebaseerd was op een boekje dat de titel  “He dissapeard into a complete silence” draagt, ik noem het voor het gemak verder het ‘boekje’. Dit boekje was in 1947 gemaakt door een onbekende Frans-Amerikaanse kunstenares genaamd Louis Bourgeois. De twee samenstellers (Laurie Cluitmans en Arnisa Zeqo) van de tentoonstelling waren zo onder de indruk van dit boekje dat ze samen besloten deze tentoonstelling op te zetten. De tentoonstelling bestaat uit de twee verschillende delen van het boekje, en daarnaast uit andere kunstwerken die verschillende thema’s uit het boekje vertegenwoordigen. Verder dan dit kwam ik niet. Zinnen als “In het universum dat Louise Bourgeois in het boekje creëert, wordt de tragiek van het alledaagse leven verbeeld via architectonische constructies in de etsen en geïsoleerde figuren in de parabels” gaan mijn creatieve visualsatievermogen te boven en ik had dan ook geen idee wat te verwachten bij de tentoonstelling.

Het gekke is dat ik, nu ik thuis rustig dit stukje zit te typen, nog steeds niet weet wat ik gezien heb. Ja, ik weet dat ik een soort houten bedstee zag waarboven een soort machine hing waaruit een soort van rode electrische bedrading kwam. Ook was er een soort diaspeler te zien die een filmpje op de muur projecteerde. Of de diaspeler nou futuristisch of juist klassiek oogde kan ik niet zeggen. Op het zwart-wit filmpje was te zien hoe twee mannen een soort van probeerde te communiceren. Verder waren er en schilderijen foto’s van bijvoorbeeld lege kamers te zien en was het volledige boekje te zien waar de tentoonstelling op gebasseerd is.

Een oordeel over deze tentoonstelling kan ik niet vellen. Dit omdat ik simpelweg niet weet wat ik er van moet vinden. Vond ik het leuk? Nee, leuk was het niet. Ben ik geïnspireerd? Nee, niet geïnspireerd. Vond ik het tijdverspilling? Nee, ik heb niet het idee dat ik iets beters met mijn tijd had kunnen doen. Het enige wat ik ben is ‘flabbergasted’. Ik heb nog nooit gehad dat ik niet kon kiezen of ik een tentoonstelling of dergelijke nou af- of aan moest raden. Het enige wat ik er dus over kan zeggen is, ga er heen, of ga er niet heen. Het is na het lezen van deze flutrecensie helemaal aan jou.

‘He dissappeared into complete silence: rereading a single artwork by Louis Bourgeois’
23 september t/m 4 december 2011
De Hallen Haarlem
Toegang is gratis